Rola kobiety i wychowanie dzieci

Profesor David Frowley odpowiada na pytania o roli kobiety i o wychowaniu dziewczynek i chłopców.

Pytanie 1: Czy mężatki powinny pracować i zarabiać na życie na równi z mężczyznami?

Kobietę obdarzono świętą rolą matki i strażniczki ogniska domowego. Należy się jej szacunek. Jej miejsce w formowaniu harmonijnego społeczeństwa jest podstawowe. Każda kobieta posiada energię Śakti oraz łaskę Boskiego kobiecego początku. Właśnie dlatego kobieta powinna kultywować w sobie umiejętność do bycia źródłem natchnienia innych, do uspokajania innych, do współczucia — są to cechy podstawowe prawdziwej natury kobiecej, mające na celu kultywowanie pokoju i harmonii w świecie, poczynając od bezpośredniego otoczenia.

Jednak kobieta współczesna, chcąc osiągnąć osobisty dobrobyt emocjonalny i psychiczny powinna również posiadać określone zdolności profesjonalne. W świecie współczesnym działalność zawodowa mężatki w celu zwiększenia dochodu rodziny stała się prawie konieczna. Być może pozbawiona radości, niemniej jednak jest to rzeczywistość, której wiele rodzin musi stawić czoła. W ten sposób odpowiedź na pytanie, czy kobieta powinna pracować, jest uzależniona od stanu dobrobytu i położenia finansowego jej rodziny. Oprócz strony materialnej tego zjawiska niezmiernie istotnym jest to, aby matka miała możliwość przebywania z dziećmi w domu podczas okresu ich wczesnego rozwoju. Przykład osobisty, rady matki oraz jej duchowe przewodnictwo są szczególnie ważne dla dorastającego dziecka.

Kobieta czerpie ogromne korzyści wtedy, gdy nie tylko sama zgłębia przeróżne aspekty jogi, ajurwedy i medytacji, jak również uczy tego innych. Daje jej to głębokie zrozumienie swojej wewnętrznej natury. Dla kobiety zamężnej dobra jest praca zgodna z jej przeznaczeniem życiowym zarówno w domu, jak i poza nim pod warunkiem, że taka kobieta ma wystarczającą ilość czasu, który przeznacza na opiekę nad domem i rodzin. Dodatkowo obecnie biznes rodzinny, w którym kobieta mogłaby z łatwością znaleźć sobie jakieś zajęcie, nie jest tak popularny, jak kiedyś. Dzisiejszy rozpad systemu rodzinnego zmusza każdą kobietę do odczuwania tego, że jest bardzo pozbawionej opieki, co z kolei pobudza ją do budowania kariery, w której czerpie swoje wsparcie. Na dodatek, instytucja małżeństwa sama w sobie stała się instytucją nieprzewidywalną. Trudno jest oczekiwać, że kobiety przestaną szukać możliwości budowania kariery poza domem do czasu aż instytucja małżeństwa stanie się bardziej stabilna i taka, gdzie w relacjach małżonków manifestuje się źródło duchowe. Poza tym, w czasach teraźniejszych istnieje wiele par bezdzietnych albo ich dzieci już wyrosły. Szczególnie w takim wypadku kobiecie jak najbardziej wypada znaleźć sobie jakieś zajęcie.

Z innej strony istnieje określony nacisk określonych grup społecznych, które przekonują kobietę, że kariera jest dla niej niezbędna i że kariera jest znacznie ważniejsza niż rodzina i dzieci. W wyniku tego często się tak zdarza, że kobiety odczuwają naturalne pragnienie założenia rodziny dopiero około czterdziestego roku życia, co często jest bardzo trudne do zrealizowania, gdyż jest na to już za późno. Pociąga to za sobą cierpienia emocjonalne, niepokoje oraz nieskończone żale odnośnie swojego wyboru. Kobieta powinna się nauczyć harmonizować swoją wewnętrzną oraz zewnętrzną naturę, pozostając w harmonii z matką-ziemią oraz matką-naturą. Uduchowienie swojego życia na poziomie głębinowym sprzyja temu, aby kobieta spełniła się w roli matki i wychowawczyni. Sakralne praktyki, modlitwy i medytacje pomogą jej w harmonizacji samej siebie i pozwolą na uzdrowienie na głębszym poziomie. Życie duchowe stanowi prawdziwe źródło bezpieczeństwa i daje możliwość odczuwania spokoju i bezpieczeństwa niezależnie od kolei losu.

Pytanie 2: Jak wychowywać dziewczynkę, aby w przyszłości pokładała ona większą ufność w mężu niż w swoje siły?

Przede wszystkim, społeczeństwo powinno nabrać szacunku dla samej instytucji małżeństwa. Społeczeństwo współczesne jest zbyt indywidualistyczne, dlatego też nikt nie chce poświęcać samego siebie dla ogólnego dobra rodziny. W wyniku takiej postawy, przy pojawieniu się najmniejszych problemów zarówno mąż, jak i żona postępują tak, jak im się wydaje najlepiej i często dzieje się to kosztem dzieci. Rola i miejsce mężczyzny i kobiety w domu oraz w rodzinie powinna być jednakowo godna szacunku. W warunkach współczesnej konkurencji, aby piąć się po szczeblach kariery, kobiety często adaptują męski model zachowania. Szkodzi to nie tylko ich sferze emocjonalnej, lecz również ich systemowi hormonalnemu. Współczesne społeczeństwo musi się nauczyć szanować kobiety, a ich kobiecy model zachowania powinien być przykładem rzeczywistej harmonii.

Wychowując dziewczynkę, należy nauczyć ją, co oznacza bycie osobą troskliwą, współodczuwającą, delikatną oraz inspirującą innych. Powinna posiadać wiedzę na temat przeróżnych kultur oraz duchowych tradycji świata, aby nie ograniczać swoje postrzeganie świata tylko i wyłącznie obrazem współczesnego społeczeństwa. Powinno się ją nauczyć przeróżnym rodzajom sztuk pięknych — muzyce, malarstwu, literaturze, w celu rozwinięcia kobiecości, jak również powinna znać naukę ogrodnictwa, sztuki kulinarnej, robótki ręczne, na przykład sztukę wyszywania bądź robienia na drutach. Wszystkie te rodzaje zajęć są sztukami medytacyjnymi i uzdrawiają na poziomie głębinowym. Jednak kobieta nie powinna pozostawać sama w domu przez długi czas. Znacznie lepszym dla niej jest bycie częścią dużej rodziny, społeczeństwa lub jakichkolwiek innych kobiecych organizacji, w których jest doceniana jej wyższa kobieca natura i w których kobieta może korzystać z przyjacielskiego obcowania w czasie, gdy jej męża nie ma obok. Posiadająca silną wolę i silny charakter, kobieta będzie w stanie wejść w dorosłe życie, mając twarde przekonania i pewność siebie, które są oparte na wartościach duchowych. Taka kobieta będzie w stanie dowodzić nie tylko innym kobietom, ale też społeczeństwu. Rzeczywista niezależność nie ma nic wspólnego z agresją i wartościami typowo męskimi. Jest to siła wewnętrznego piękna oraz boskiej natury.

Co najważniejsze, przebywając w rodzinie, mężczyźni powinni nauczyć się odnosić do kobiety z szacunkiem. Nie tylko ojciec, ale też bracia powinni okazywać jej szacunek. Kobieta powinna przez cały czas być otoczona opieką, wtedy będzie ona mogła utrzymywać swoją rodzinę w stanie błogości. Należy bardzo ostrożnie odnosić się do kobiety, nie próbując nią manipulować ani nią rządzić, nie uważać jej za swoją własność, ani nie próbować nad nią dominować.

Powinniśmy pamiętać, że kobieta nie może polegać na mężczyźnie, który sam jest niepewny.

Mężczyzna oraz kobieta są w równym stopniu odpowiedzialni za sytuację, w której się dzisiaj oboje znaleźli, więc też obydwoje powinni szukać rozwiązania tej sytuacji.

Pytanie 3: Jak wychowywać chłopca, aby wyrósł na człowieka, który prowadzi, a nie podlega wpływom innych?

Osiągnięcia i sukcesy są nieodłączną częścią naszego modelu rozwoju, ale ruch rozwoju powinien przebiegać w poprawnym kierunku. Niektórzy mężczyźni w świecie zewnętrznym często osiągają bardzo wiele, a inni mężczyźni często nie potrafią praktycznie nic. Jednak często ci mężczyźni, którzy odnieśli sukces, mogą się pochwalić tylko i wyłącznie zewnętrznymi osiągnięciami, sami natomiast są pozbawieni wewnętrznej głębi, wrażliwości oraz subtelności.

W kulturach tradycyjnych bardzo często możemy zaobserwować tendencję do rozpieszczania małych chłopców, co w czasie późniejszym może uczynić ich ludźmi aroganckimi i nieodpowiedzialnymi i nawet przyczynić się do ich braku kompetencji, gdyż od takiego chłopczyka nie jest wymagany najmniejszy wysiłek, aby otrzymać to, co się pragnie. Otrzymuje wszystko podane na tacy.

Chłopczykowi powinno się okazywać wsparcie oraz możliwości do przejawiania swojej inicjatywy. W ten sposób dozna on zrozumienia swojej wartości wewnętrznej jako istota duchowa. Powinien mieć wykształcone zdrowe podejście do życia, które jest oparte na takich wartościach jak: uczciwość, szacunek, dobroć i współczucie. Przede wszystkim należy nauczyć chłopczyka, czym jest prawdziwa pokora i służba. Innymi słowy, należy w nim rozwinąć dążenie do zdobywania celów duchowych, a nie tylko pochwał opartych na wartościach ludzkich.

Chłopczyki często idą w ślady swojego ojca lub braci. W wielu wypadkach rodzice, włączając w to matkę, pchają dziecka w kierunku sukcesu. Rodzice powinni spróbować zrozumieć naturę oraz zdolności dziecka zamiast tego, aby wykorzystywać swoje dziecko w celu osiągnięcia własnych celów oraz spełnienia swoich niezrealizowanych marzeń.

W okresie dojrzewania chłopiec potrzebuje dyscypliny, również skorzysta on na tym, jeśli podejmie się jakiegokolwiek zadania społecznego (może to być nawet służba w wojsku), może to być jakakolwiek inna, charytatywna bądź religijna działalność. Istnienie określonego modelu zachowania, który taki chłopiec będzie chciał naśladować, jak również posiadanie mentora bądź nauczyciela godnego naśladowania jest kluczowe. Lepiej, żeby taką osobą nie był bliski członek rodziny, aby w ten sposób uniknąć rodzinnego zabarwienia emocjonalnego. W takim wypadku bardzo pomocne będą specjalistyczne grupy młodzieżowe. Szczególne znaczenie ma przebywanie z chłopcem na łonie natury, aby mógł zdobyć nawyki współoddziaływania ze światem przyrody. Piesze spacery, wyprawy, ogrodnictwo, więź z roślinami, kamieniami oraz gwiazdami rozszerzy jego światopogląd, uczyni go bardziej wrażliwym na życie, które to pojęcie zawiera w sobie nie tylko badanie ekologii, ale też i tradycyjnej duchowości.

Obecna tendencja to angażowania dzieci, w szczególności chłopczyków do zawodów sportowych, gier komputerowych oraz rozrywki proponowane przez kulturę medialną rodzi rodzaj agresji w świadomości dziecka. Jego system nerwowy ulega przegrzaniu aż do osiągnięcia stanu nerwowego wyczerpania bądź pasywności, wskutek czego dziecko jest uzależnione od czynników zewnętrznych, niezbędnych dla zwiększenia jego motywacji.

Od samego dzieciństwa chłopczykowi powinno wpajać takie zalety jak głęboki szacunek do dziewczynek w jego otoczeniu oraz troska o nie. Chłopczyk powinien się nauczyć cenić kobietę jako Matkę, Naturę i przejaw Boskiego kobiecego początku. Powinien się nauczyć sztuki obrony kobiet i bycia uprzejmym z nimi, bez zastraszania ich. Chłopiec powinien się nauczyć sztuce bycia dobrym, uprzejmym i troskliwym. Powinien dawać kobiecie poczucie bezpieczeństwa.

Młody chłopak nawet już w wieku dojrzewania potrzebuje rodzaju sadhany, praktyki duchowej lub religijnej. Pogłębi to jego szacunek do świętego sedna całego życia oraz da mu możliwość wychowania w sobie kultury spokoju oraz harmonii. Poczcie, że należymy do grupy bądź stowarzyszenia, które ma podobne wartości, jest najlepszym, co możemy doświadczyć w każdym wieku.

Również ogromną pomocą życiową będzie konsultacja z astrologiem wedyjskim, który przeanalizuje astrologiczną kartę urodzin, chłopczyka czy dziewczynki, mężczyzny czy kobiety. Taka karta natalna wyraźnie wskazuje na charakter, silne oraz słabe strony osobowości, w tym również na jego zdolności do kariery, potencjał stosunków międzyludzkich, orientację duchową oraz sposób, w jaki to się będzie przejawiało w różnych okresach jego życia. Z duchowego punktu widzenia podobna konsultacja jest niezbędna dla wszystkich, a zwłaszcza dla osób młodych.

I na koniec dodam, że każdy powinien być rozpatrywany jako osobowość, a jego tryb życia powinien być budowany w oparciu o jego realne zdolności, zainteresowania oraz możliwości. W związku z tym powinniśmy pamiętać, że każda osobowość jest unikatowa i święta i że centralne miejsce w życiu powinno być oddane roli odgrywanej przez naszą duszę.

Jeśli znalazłeś błąd w pisowni, powiadom nas, zaznaczając ten tekst i naciskając Ctrl+Enter.

Leave a Comment