Główne różnice pomiędzy Astrologią wedyjską i zachodnią

1. Współcześni astrologowie zachodni wykorzystują tropikalny abstrakcyjny Zodiak, zakładając, że Słońce podczas wiosennej równonocy zawsze przychodzi do tego samego punktu. Astrologowie wedyjscy wykorzystują znak syderyczny (znak stały). Wszechświat przez cały czas się rozszerza, gwiazdy przez cały czas zmieniają swoje pozycje i nie stoją w miejscu. Co roku Słońce powraca do tego samego punktu, ale dochodzi do niewielkich przesunięć, które stanowią w przybliżeniu około 50 1/3 sekundy łuku. To nieznaczne przemieszczenie się Słońca do tyłu na tle gwiazd nazywane jest precesją albo ayanamsa. Mimo, że jest to całkiem niewielkie przemieszczenie astrologia indyjska uwzględnia je w swoich obliczeniach. Przemieszczenie ruchu Słońca na przestrzeni 2000 lat stanowi 23 stopnie. Podczas wiosennej równonocy 285 roku naszej ery doszło do spotkania dwóch Zodiaków. Pierwsza różnica pomiędzy kartami natalnymi robionymi według szkoły zachodniej lub wschodniej polega więc na tym, że w szkole zachodniej planety i ascendent (lagna) są przemieszczone do tyłu o około 23 stopnie i 52′ minuty, w zależności od daty urodzenia.
2. W astrologii wedyjskiej stosuje się system, w której pierwszy dom (inaczej sektor) jest liczony od pierwszego stopnia wschodzącego znaku (nawet jeśli w chwili urodzenia wschodzącym stopniem był stopień ostatni) i każdy dom zajmuje tylko jeden znak. W astrologii zachodniej dom jest liczony od tego stopnia, który akurat wschodził w chwili urodzenia i jeden dom może się znajdować w dwóch albo nawet w trzech znakach.
3. W astrologii zachodniej nie bierze się pod uwagę “planet cienia” Rachu oraz Ketu (chociaż należy przyznać że całkiem niedawno zaczęto je również uwzględniać). Rachu i Ketu są “planetami cienia”; stanowią one jeden z najważniejszych wskaźników karmicznej drogi człowieka oraz innych aspektów życia ludzkiego. W odróżnieniu od astrologów wedyjskich zwolennicy szkoły zachodniej oprócz planet klasycznego septenera aktywnie wykorzystują Uran, Pluton, Neptun. Przedstawiciele niektórych współczesnych szkół również wykorzystują w swojej pracy wpływ wielu małych planet i nawet komet. Jednak żeby sprawdzić ich wpływ na losy ludzkie są potrzebne setki lat obserwacji. Na naszych stronach umieszczono artykuł, który całkowicie podważa ich wpływy (jest on dostępny na bleckt.com orazwww.alterp.com). W astrologii wedyjskiej wykorzystuje się tylko Słońce, Księżyc, Mars, Merkury, Jowisz, Wenus, Saturn oraz dwa węzły księżycowe – Rachu (Głowa Smoka) oraz Ketu (Ogon Smoka). W ten sposób astrolog wedyjski opiera swoją pracę na wpływach 9 planet. Podczas initerpretacji oddzielnych momentów czasami wykorzystuje się 10 upagraha albo ciemnych planet takich jak: Dhooma, Vyatipata, Paridhi, Indradhanu, Upaketu, Mandi, Gulika, Kaal, Yamakantaka, Ardhaprahār i Mrityu.
4. Astrologia zachodnia nadaje duże znaczenie położeniu Słońca w określonym znaku (w którym Słońce znajduje się przez około miesiąc czasu). Astrologia wedyjska natomiast przykłada większą wagę do położenia Księżyca w określonym znaku (w którym tkwi on przez 2 dni) oraz w Lagne (ascendent, znak wschodzący) – położenie której zmienia się średnio co dwie godziny. Z punktu widzenia astrologii wedyjskiej dziwnym jest bazowanie charakterystyki psychologicznej człowieka, prognozowanie przyszłości oraz określanie stopnia dopasowania charakterów z innymi ludźmi na podstawie miesiąca, w którym się urodziła dana osoba, a nie na dokładnej godzinie urodzenia (jak to jest możliwe w ramach astrologii wedyjskiej).
5. Astrologowie zachodni wykorzystują przede wszystkim tranzyty planet, jak również progresje, solary i lunary. Tylko nieliczni są w stanie posiąść tą wiedzę w sposób doskonały i na ich podstawie tworzyć wiarygodne przepowiednie. Wiele razy słyszałem od ludzi, którzy przez wiele lat udzielali konsultacji astrologicznych w systemie zachodnim oraz wykładali tą wiedzę dla innych ludzi, że ich system nie jest w stanie stworzyć wiarygodnej przepowiedni. Dlatego zaczęto nazywać taką astrologię “psychologiczną” bądź “humanistyczną”, itd. chociaż moim zdaniem analiza psychologiczna jednostki w astrologii zachodniej również jest dosyć powierzchowna. W astrologii wedyjskiej tranzytom udziela się około dziesięć procent uwagi, reszta przepowiedni jest oparta na podstawie przeróżnych systemów dasha (okresów). Dla przepowiedni opartej na systemie wedyjskim wykorzystuje się wiele przeróżnych systemów planetarnych wpływów –jest to tak zwany system dasha. Najbardziej popularny jest systemVimshottari Dasha. Jest to studwudziestoletni cykl dziewięciu planet, gdzie za podstawę przyjmuje się położenie Księżyca podczas momentu urodzenia w określonej Nakszatrze (Stacja Księżycowa). W astrologii wedyjskiej również są systemy okresów znakowych, zachodzących wtedy, gdy okresami życia człowieka rządzą nie planety, tylko znaki. W obu przypadkach każdy z okresów jest rządzony przez określoną planetę lub znak. Wprowadzają one w ruch pewien zawarty w chwili urodzenia potencjał. Znanych jest około pięćdziesięciu różnych systemów okresowych (opartych na wpływach planet lub znaków). Dzięki temu za pomocą Jyotish (czyli Astrologii Wedyjskiej) można z wielką dokładnością przepowiedzieć wydarzenia z życia człowieka. W Astrologii Zachodniej brakuje podobnych systemów. Starożytni grecy posiadali tą wiedzę, ale później została ona utracona i zgubiła się na przestrzeni dziejów. Niektórzy zachodni badacze próbują obecnie “wskrzesić” ten grecki system. Wielu ludzi, którzy przez długie lata zgłębiali astrologię zachodnią i poznali te właśnie systemy przepowiedni stwierdziło, że wedyjski system okresów zdumiewa swoją dokładnością.

Prawie na każdym moim kursie astrologii wedyjskiej spotykałem kilkoro ludzi, którzy przez wiele lat praktykowali astrologię zachodnią. Prawie każda z tych osób później całkowicie przechodziła na stosowanie systemu wedyjskiego.

6. Astrologia Wedyska wykorzystuje system 27 nakszatr (księżycowe stancje). Są one niezmiernie ważne i pomagają w rozpatrywaniu karty natalnej człowieka lub określonych wydarzeń z jego życia na znacznie głębszym poziomie. Ostatnimi czasy niektórzy zachodni astrologowie również zaczęli wykorzystywać je w swojej praktyce, ale najczęściej robią to w oparciu o teksty arabskie. Arabowie z kolei przepisali tą wiedzę ze źródeł wedyjskich, zdobytych przez nich podczas wypraw zdobycznych. Nadali oni tym źródłom swoje nazewnictwo. Wiedza o nakszatrach była również dostępna w starożytnej Grecji i u Persów.

Położenie planet w tych Nakszatrach (przede wszystkim położenie Księżyca, wschodzącego znaku, Słońca) wskazuje na wiele aspektów w karcie natalnej człowieka. Każda nakszatra zajmuje 13.20 stopni i podlega podziałowi na 4 części (pady). To właśnie nakszatry pokazują pod wpływem jakiej gwiazdy dana osoba się urodziła.

7. Astrologowie zachodni wykorzystują w swojej pracy tylko jeden rodzaj horoskopu – horoskop w oparciu o kartę natalną człowieka. Astrologowie wedyjscy mówią o tym, że rzeczywiście jest to horoskop najważniejszy, tym niemniej nie jest on jedynie dostępnym horoskopem, bo istnieją też inne. Dla przykładu istnieje karta księżycowa plus jeszcze 16 dodatkowych horoskopów (vargi), które pomogają szczegółowo badać wszystkie sfery życia człowieka, głęboko odczytywać jego skład psychologiczny, włączając w to badanie podświadomości.

Astrologia wedyjska również posiada wiele unikatowych instrumentów, które nie są wykorzystywane w astrologii zachodniej – są to karak oraz sygnifikatory, które dają zrozumienie przeróżnych kategorii ludzi oraz sfer w życiu człowieka. Wykorzystuje się również przeróżne metody przepowiedni: Ashtakavarga, Sudarshana chakra, Sarvatobhadra chakra, Sahamy, itd. plus jeszcze dziesiątki przeróżnych lagn, argalów, sahamów, przeróżneczakry, varshaphaly, ajurdaje, avasthi, jak również prashna, navatara, upagrahi, Nadi, itd. Wszystkie wymienione powyżej czynniki są częścią obiektywnej rzeczywistości i zawsze działają jednocześnie. W astrologii zachodniej rozpatruje się maksymalnie 5% rzeczywistego obrazu tego, co się dzieje.

8. Astrologowie wedyjscy wykorzystują jogi – połączenia i aspekty planet jako gospodarzy domów określonego horoskopu. Istnieje kilkaset podstawowych kombinacji jog, ich całkowita liczba sięga około tysiąca. W Indiach do tej pory istnieją aastrologiczne szkoły, które zajmują się badaniem tylko i wyłącznie jogów w karcie natalnej człowieka. Dzięki temu mogą one dosyć głęboko analizować horoskop natalny człowieka. Astrologowie zachodu zaś nic nie wiedzą o jogach.
9. System analizy aspektów w astrologii zachodniej również się różni od systemu wedyjskiego. Aspekt (z łac. aspectare – patrzeć) w astrologii oznacza wpływ jednego niebieskiego ciała na drugie (jedna planeta “patrzy” na drugą), czyli wpływ planet jest w pewien sposób odczuwany na odległość. W wedyjskiej astrologii różne planety “dają” różne aspekty w zależności od ich przyrody, w astrologii zachodniej aspekty wszystkich planet są jednakowe – są one wyliczane na podstawie kątów geometrycznych, które te planety tworzą między sobą w karcie natalnej. W Jyotish aspekty są niesymetryczne (czyli aspekt na 90 stopni do przodu od planety nie jest taki sam jak aspekt na 90 stopni do tyłu), w astrologii zachodniej zaś wszystkie aspekty są symetryczne. W astrologii zachodniej jest dużo rodzajów aspektów – (opozycja, septyl, kwadratura, sekstyl, trygon, półkwadrat, kwinkunks, kwintyl, nowil, itd.). W Jyotish nie ma tak dużo aspektów i są one wyliczane na podstawie domów, które są zajmowane przez określone planety (planeta w domu “patrzy” na wszystkie planety w innym domu i na znak tego domu). W zachodniej astrologii aspekty mogą być albo negatywne (dysharmonijne) bądź pozytywne (harmonijne); w Jyotish natomiast za korzystne bądź niekorzystne uważa się same planety, nie zaś aspekty same w sobie. Również w Jyotish włącznie z aspektami planet rozpatruje się aspekty znaków (rashi drishti), czego z kolei nie ma w astrologii zachodniej.
10. W astrologii wedyjskiej wykorzystywany jest dobrze przemyślany system harmonizacji planetarnych wpływów (upaya), jak również stosuje się zasady Ajurwedy (jest to starożytny system medyczny, w którym psychologia stanowi jeden z najważniejszych momentów kluczowych).
11. W atrologii wedyjskiej duże znaczenie ma osobowość astrologa, jego cechy charakteru, jego poziom duchowy, sadhana (codzienna praktyka duchowa). Astrologia zachodnia nie bierze tego pod uwagę.
12. Astrologia wedyjska stanowi część pism wedyjskich, została ona przekazana światłym mędrcom podczas medytacji wiele tysiącleci temu. Współczesna astrologia zachodnia jest zbiorem urywków wiedzy. Astrologia wedyjska jest przez wiele tysiącleci przekazywana drogą parampary (która to oznacza sukcesję nauczycieli i uczniów). Z terytorium Indii rozprzestrzeniła się ona na terytorium Persji (to właśnie perscy astrologowie później przepowiedzieli narodziny Jezusa Chrystusa), następnie przeniosła się na tereny Starożytnej Grecji, gdzie nadal pozostawała dosyć bliska swoim korzeniom. W czasach późniejszych, wraz z rozwojem chrześcijaństwa, astrologia niekiedy była nauką zakazaną, zaś innym razem pozwalano na korzystanie z niej. W Europie wiele ksiąg zostało zniszczonych, a przez to zanikła wiedza w nich zawarta. W XIX wieku w Europie astrologia była dziedziną wiedzy całkowicie zapomnianą, gdyż uważano, że w miarę rozwoju technologicznego, to nie będzie potrzebne. Odrodziła się dopiero w wieku XX jako projekt komercyjny. Przeróżnego rodzaju przepowiednie podawane w środkach masowego przekazu stały się bardzo popularne (horoskopy na tydzień, na miesiąc, na rok, itd). Stało się bardzo popularnym wygłaszanie przeróżnych astrologicznych komentarzy, głównie bazowanych na położeniu Słońca – co zazwyczaj jest dalekie od obiektywizmu. Zaczęto mieszać astrologię z magią i wróżbami (zapominając o tym, że astrologia jest nauką ścisłą, a nie romantycznym zajęciem lub czymś w tym rodzaju). To wszystko bardzo podważa autorytet astrologii na całym świecie.

Co najważniejsze, Jyotish (astrologia wedyjska) w centrum wszechświata umieszcza Boga, a astrologia zachodnia, zgodnie z charakterystycznym dla niej materialistycznym podejściem, nie bierze Go wcale pod uwagę i ma za cel eksploatację zasobów materialnego Wszechświata.

“Jyotish” na sanskrycie oznacza “światło” boskie i astrologia wedyjska jest nauką o tym, w jaki sposób oświecać ludzi światłem Boga. Głównym celem prawdziwego astrologa wedyjskiego jest przybliżenie człowieka do Miłości Boskiej, przy okazji pomagając mu rozwiązać problemy istniejące w świecie materialnym.

“Astrologia” – zaś jest “nauką o gwiazdach” i nawet samo to słowo zakłada, że człowiek jest władcą przyrody (jak zresztą zakłada się również w innych materialistycznych dziedzinach wiedzy współczesnej).

W astrologii wedyjskiej istnieje bardzo ważna zasada guru (nauczyciela duchowego) albo iszta devata, bez błogosławieństwa którego astrolog nie ma prawa udzielać konsultacji. Natomiast w astrologii zachodniej nie istnieją żadne ograniczenia – każdy, również samouczek może się zajmować astrologią. Wczesne chrześcijaństwo, które walczyło z autorytetem mędrców, kapłanów, szamanów, jak również z każdym innym konkurującym światopoglądem duchowym odrzuciło astrologię. Stało się tak niezważając na to, że nawet narodziny Chrystusa zostały wcześniej przepowiedziane przez astrologów którzy zanotowali wschodzącą gwiazdę (jeden z ważnych rozdziałów Jyotish   -“Nimitta” – zajmuje się właśnie interpretacją znaków). Ciekawostką jest to, że astrologię oficjalnie zabroniono dopiero w czwartym wieku – ani Jezus, ani jego uczniowie nie wypowadali się negatywnie na temat astrologii. To samo odnosi się do Starego Testamentu. Osiem lat temu w Izraelu dano mi do przeczytania książkę jednego znanego ravina z USA, który przytacza setki przykładów tego faktu historycznego w dziejach astrologii i opiera się na święte pisma oraz wypowiedzi mędrców, potwierdzających autorytet astrologii.

W III wieku astrologowie okazali się całkiem nieprzydatni. Stało się to po tym, jak Kościół odrzucił traktat o przesiedleniu dusz i sformułował dogmaty religijne wspierające również określone kwestie polityczne oraz zagadnienia dotyczące rządzenia państwem.

W tym zakazie można dostrzec jeden pozytywny aspekt – ludziom zabroniono korzystania z pomocy wróżbitów oraz astrologów w celu zbadania przyszłości, bo przyszłość zna tylko Bóg. Jednak oprócz przybliżonego widzenia przyszłości astrologia mogła również dosyć dokładnie wyznaczyć najlepszy czas na rozpoczęcie pewnych przedsięwzięć, takich jak rozpoczęcie prac w polu, przyjmowanie leków, odbywanie określonych obrządków religijnych, składanie ofiar, itd. Odrzucając tą wiedzę, cywilizacja skazała samą siebie na wiele lat nieurodzaju, epidemie, ogrom chorób oraz biedę.

Ten zakaz zmienił bieg tradycji astrologii zachodniej i – co najważniejsze – przez to utracono duchową podstawę astrologii, oderwano ją od zrozumienia prawa przyczyny i skutku, czyli od prawa karmy.

Mimo że współcześni astrologowie zachodni zaczęli wykorzystywać w swoich wypowiedziach termin “karma” oraz “reinkarnacja”, to jest oczywiste, że te słowa są stosunkowo w ich leksykonie. Jeszcze 50-100 lat temu w społeczeństwie zachodnim nie było ludzi wierzących w przesiedlenie dusz, a niecałe kilkaset lat temu za takie słowa można było zginąć na stosie.

Mówiąć o naukowości astrologii wedyjskiej nie można nie wspomnieć o trzech zasadach uważanych za nadrzędne przez ludzi praktykujących tą naukę:

1. Zasada pierwsza – podczas dyskusji na tematy technik astrologicznych itd. powinno się wspominać autorów klasycznych prac na tematy Jyotish, poczynając od wielkich światłych mistrzów, którzy żyli tysiące lat temu do wielu znanych panditów (naukowców, badaczy) astrologii naszych czasów.
2. Jeśli ta technika działania współgra z zasadami szastr (klasyczne pisma wedyjskie) to powinna też ona wytrzymać próbę logiki oraz zdrowego rozsądku (Niyaya), co oznacza, że powinna być ona logicznym przedłużeniem istniejących ustanowionych zasad.
3. Gdy dwa powyższe zjawiska zostały potwierdzone, to zaproponowana zasada astrologiczna powinna również wytrzymać próbę na dużej ilości przypadkowo wybranych horoskopów natalnych ludzi.

Zasady astrologii wedyjskiej powinny być badane oraz szczegółowo wyjaśniane bazując na trzech powyżej wspomnianych regułach. Prace klasyczne nie są kompletne, wiele ich części zostało utraconych, a niektóre prace potrzebują dalszych badań, aby można je było wykorzystywać w praktyce.

Na zakończenie chciałbym powiedzieć: wysoko sobie cenię obiektywizm oraz zdanie ludzi, którzy podchodzą do sprawy bez uprzedzeń. To, że astrologia wedyjska w tym artykule została przedstawiona w bardziej “korzystnym” świetle, nie wynika z moich powierzchownych sympatii bądź upodobań, lecz jest rezultatem dwudziestu lat badań oraz wykładania tej nauki.

Dodam też, że ostatnimi czasy wielu ludzi zauważyło rosnącą popularność astrologii wedyjskiej. Zaczęto ją aktywnie wykładać oraz na jej podstawie udzielać konsultacji innym ludziom, często nie mając ku temu odpowiednich cech charakteru oraz niezbędnej wiedzy. Z drugiej strony, istnieją duchowo zaawansowani ludzie, którzy kierują się intuicją i podczas swoich konsultacji korzystają z dorobku astrologii zachodniej. Dlatego też w tym zagadnieniu osobowość danego człowieka jest czynnikiem nadrzędnym. Osobowość harmonijna, nawet gdy korzysta z niewłaściwego narzędzia pracy może pomóc innemu człowiekowi bardziej niż ta (niż ten), kto korzysta z bardzo dokładnego narzędzia, ale robi to nieumiejętnie albo ma nieczyste zamiary. Dwóch lekarzy wypiszą ten sam lek, ale rezultat będzie różny. Trudno przecenić znaczenie energii oraz poziom rozwoju osobistego określonego lekarza, psychologa, astrologa oraz pedagoga.

Rami Bleckt