Przypowieść o pragnieniu mieć to, co najlepsze

Grupa absolwentów, którzy osiągnęli wiele w swojej karierze, odwiedziła swojego starego profesora.

Oczywiście, wkrótce rozmowa zaczęła dotyczyć pracy – absolwenci skarżyli się na przeróżne problemy w pracy oraz inne problemy życiowe.

Profesor zaproponował herbatę swoim gościom i wyszedł do kuchni. Po chwili wrócił z czajniczkiem i tacą zastawioną przeróżnymi kubkami – porcelanowymi, szklanymi, plastikowymi, kryształowymi -prostymi, drogimi i mocno wyszukanymi. Kiedy absolwenci wzięli swoje kubki, profesor powiedział: „Pewnie zauważyliście, że wszystkie kubki zostały rozebrane.  Nikt z was nie wybrał kubeczków prostych i tanich. Pragnienie posiadać tylko to, co najlepsze stanowi źródło waszych problemów. Zrozumcie, że kubek sam w sobie nie ulepsza smaku herbaty. Czasami jest ona przez to ciut droższa, a czasami nawet ukrywa to, co pijemy. To herbata była tym, czego rzeczywiście potrzebowaliście, a nie kubek. Jednak świadomie wybraliście lepsze kubki…a następnie każdy z was oglądał, kto jaki otrzymał kubek.

Zastanówcie się: życie jest jak ta herbata, a praca, pieniądze, status społeczny, społeczeństwo – to są kubki. Są to tylko instrumenty dla przechowywania Życia. Fakt posiadania określonego kubka nie określa i nie zmienia jakości naszego Życia. Czasami koncentrujemy się tylko na kubku i zapominamy rozkoszować się smakiem samej herbaty.